ndhekos apa nglaju?

Ndhekos lan nglaju iku dadi pilihan abot kanggo mahasiswa, luwih-luwih kang luar kota. Kalorone mau duwe kaluwihan lan kakurangan dhewe-dhewe. Ngekos utawa ndhekos yaiku nyewa omah utawa kamar ing luar kota kanti mbayarnganggo dhuwut la nana watesane. Kaluwihane saka ndhekos yaiku: dewe ora samar telat marga rata-rata kost-kostsan mau  cedak karo kampus, awak ora kesel marga ora wira-wiri mulih omah, bisa prihatin lan bias srawung karo masyarakat kang beda karo masarakat asale. Dene kakurangane saka ngekos yaiku: dewe adoh saka uwong tuwa dadi pantauane kurang lan bisa keblasuk yen dhewe ora ati-ati, tangine kebluk amarga kadangkala nyepelekake jarake cedhak karo kampus, kanca sak kost kadang ana sek usil dadine marai samar, biayane kang ditokake ora sethithik.

Mangkono andharan babagan kaluwihan lan kakurangane ngekos, dene andharane saka nglaju kaya mangkene. Nglaju yaiku salah siji cara mahasiswa anggone nglakoni jejibahan kang mangkat lan mulih ing luar kota ing dina iku uga, uoama mangkat esuk ya mulihe sore.

Manawa ngekos duwe kaluwihan lan kakurangan, nglaju uga mangkono. Kaluwihane saka nglaju yaiku: dewe ora bosen merga pethuk uwong kang beda-beda saben dina ana ing dalan, pantauan wong tuwa tetep raket dadine ora samar keblasuk, irit marga apa-apane gratis nang omah, duwe pengalaman urip nang dalan lan bisa nyukuri urip marga pethuk maneka kahanan ing dalan. Kaya iku kaluwihane , dene kakurangane yaiku awak kesel amarga wira-wiri, kurang mandiri marga melu wong tuwa terus, yen dalane macet rawan telat, yen kahanan udan dalane lunyu saengga kudu ekstra ati-ati.

Nglaju lan ngekos duwe kaluwihan lan kakurangan kang bisa bisa mbingungake mahasiswa. Nglaju utawa ngekos iku pilihan, gumantung saka atine dhewe-dhewe. Miturut pamanggih kula, kekaihipun menika sae sadaya, namung menawi griyanipun caket kaliyan kampus nggih nglaju kemawon.